We need a backup…

Ο συντάκτης του blog (έτσι, ναι, σε τρίτο πρόσωπο, όπως μιλάνε ο Νομάρχης Ψωμιάδης ή ο Δημοσιογράφος Μάκης) πρώτα ζει και μετά γράφει.

Αργά χθες το βράδυ. Σε μια συνήθως ήρεμη συνοικιακή γειτονιά της Θεσσαλονίκης, μια περιοχή όπου τα βράδια περπατούν μόνο λίγοι κάτοικοι και αυτοί στις μύτες των ποδιών για να μην ξυπνήσουν τους υπόλοιπους. Ξαφνικά ακούγονται φωνές. «Κάτω, πέσε κάτω». «Δε θα σε πειράξω, πέσε κάτω». Δε μου φαίνεται για πλάκα, πετάω πάνω μου κάτι πρόχειρο και βγαίνω στο μπαλκόνι ως γνήσιος περίεργος. Κοιτάζω με τακτ στο δρόμο κάτω (μη μας πούνε και περίεργους).

Η εικόνα με σοκάρει. Αστυνομικός σημαδεύει με το όπλο του έναν νεαρό που κρύβεται πίσω από ένα σταθμευμένο αυτοκίνητο. Στη μέση του δρόμου παρκαρισμένο άτσαλα ένα αστυνομικό τζιπ. Προτού συνειδητοποιήσω τι βλέπω, ο νεαρός σηκώνεται και αρχίζει να τρέχει. Ο αστυνομικός κάνει να τον ακολουθήσει μα σταματάει μετά από δύο βήματα. Είμαι σίγουρος ότι με δυο-τρεις δρασκελιές θα τον έπιανε, δεν ήταν κανένας μεσήλικας, νέος και γεροδεμένος φαινόταν. Και ο μικρός διωκόμενος πάλι, περίπου 15 χρονών τον εκτίμησα, δε μου φάνηκε για τον Γιο του Ανέμου. Όμως ο αρματωμένος πραίτωρας-κομάντο σταμάτησε και ο νεαρός έτρεξε και χάθηκε απ’ την ορατότητά μου στρίβοντας στο πρώτο στενάκι αριστερά. Με κινήσεις τόσο αργές που νόμισα ότι είχε τουλάχιστον πάθει ρήξη λουμπάγκου, ο αστυνομικός μπήκε στο όχημα (στο οποίο επέβαινε παραδόξως μόνος) και έφυγε για να καταδιώξει το νεαρό. Τρία λεπτά αργότερα ξαναπέρασε με το όχημα του απ’ το δρόμο μας άπραγος, συνεχίζοντας την «καταδίωξη», έχοντας χάσει όμως το νεαρό.

Έμεινα στο μπαλκόνι προσπαθώντας να ακούσω κάτι παραπάνω για την υπόθεση από τους πολλούς γείτονες που παρακολούθησαν τη σκηνή από τα μπαλκόνια τους –τι περίεργοι άνθρωποι. Τα σχόλια και οι εκτιμήσεις έδιναν κι έπαιρναν, αλλά κανείς δεν ήξερε κάτι περισσότερο από αυτό που παρακολουθήσαμε.

Δεν έμαθα και πιθανότατα δε θα μάθω ποτέ τι απέγινε ο νεαρός, αν τον πιάσανε ή όχι και γιατί τον κυνηγούσε ο αστυνομικός. Εκτός αν ρίξει φως στην υπόθεση το ALTER σήμερα, αλλά πόσες υποθέσεις να προλάβουν κι αυτοί, είναι και γιορτές, κάποιοι ρεπόρτερ-ντετέκτιβ θα λείπουν με άδεια.

Το περιστατικό είναι ενδεικτικό, θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα. Το πρόβλημα με τους Έλληνες αστυνομικούς είναι ακριβώς αυτό, ότι συμβαίνει στον καθένα. Ακόμα και όταν κυνηγάνε τον πιο ακίνδυνο ύποπτο, φωνάζουν κάτι σαν «Pull over the γαϊδάρ’», βγάζουν όπλο, σημαδεύουν και βρίσκονται αντιμέτωποι με τη μεγάλη απόφαση: ή πυροβολούν ή τον χάνουνε.

Στο περιστατικό της γειτονιάς μου ευτυχώς επικράτησε η σύνεση και η ανικανότητα, είναι και γιορτές κάποιοι δημοτικοί οδοκαθαριστές θα λείπουν με άδεια, ποιος να καθαρίζει αίματα τώρα…

Από τη στιγμή που ανέλαβε το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης ο Βύρων Πολύδωρας, οι Έλληνες αστυνομικοί βρίσκονται στο επίκεντρο της δημοσιότητας. Διεκδικούν περισσότερα χρήματα- αυτά που τους έταξαν ίσως, και καθώς δεν τους τα δίνουν ξυλοκοπούν φοιτητές και σκοτώνουν τσιγγάνους, αλλά στέκονται ανίκανοι μπροστά στο κύμα εγκληματικότητας που σαρώνει τη χώρα, σύμφωνα με το ALTER και άλλα δίκτυα αντίστοιχης εγκυρότητας.

Η κουβέντα για την εγκληματικότητα εξελίχθηκε σε μια τεράστια υπερβολή. Ο Άδωνις Γεωργιάδης έγινε πάλι δημόσιος κατήγορος. Οι πολίτες-τηλεθεατές ζώστηκαν και πάλι τα γιαταγάνια και τα φυσικλίκια τους και είναι έτοιμοι να φάνε όποιον Αλβανό ή μειονοτικό περάσει κοντά στα σπίτια τους σε ακτίνα που οι ίδιοι κρίνουν ανησυχητική.

Οι αστυνομικοί πάλι εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία και άρχισαν να φωνάζουν ότι είναι οι Φιλιππινέζες των πολιτικών, προφανώς για να διεκδικήσουν επίδομα ποδιάς και να έχουν άλλοθι όταν «καθαρίζουν» (εν ψυχρώ) τσιγγάνους.

Ένα ένα και σοβαρά. Ο Πολύδωρας είναι επικίνδυνος. Έχει μετατρέψει τη δημόσια ασφάλεια σε ψηφοθηρικό show με τραγελαφικά αποτελέσματα. Όσο παραμένει στη θέση του, ο Καραμανλής είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος. Οι αστυνομικοί οφείλουν να διασφαλίζουν το αίσθημα ασφάλειας στην κοινωνία και σε κάθε πολίτη της με όρους δημοκρατικούς και ευνομούμενους. Όποιος πιστεύει ότι οι κανόνες τον περιορίζουν και νομίζει ότι πρέπει να χρησιμοποιεί πιο άνετα το πιστόλι του, το γκλομπ ή τη σιδερογροθιά του, να παραιτηθεί και να πάει να γίνει σερίφης στο Τέξας. Εδώ οι πολίτες, ακόμα και οι κακοποιοί, έχουν δικαιώματα. Οι δημοσιογράφοι να σταματήσουν να πανικοβάλλουν τον κόσμο, οι δήμαρχοι να σταματήσουν τις μπούρδες με τις εταιρίες security και ο κόσμος να σταματήσει να πανικοβάλλεται.

Αποτελεσματική αστυνόμευση δε σημαίνει ότι οι αστυνομικοί θα πυροβολούν αδιακρίτως, ούτε ότι σε κάθε πολίτη θα αντιστοιχεί κι ένας αστυνομικός-σκιά του στο κατόπι του.

Οι ακραίες φωνές φωνάζουν περισσότερο, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι έχουν δίκιο. Εμείς οι υπόλοιποι, we have the right to remain silent...