25 Νοε 2006

ΜΠΑΜΠΟΥΛΑΣ Α.Ε.

Στον αλησμόνητο Εξορκιστή και σε κάθε αντίστοιχη ταινία υπάρχουν κάποια αντικείμενα και φράσεις κλισέ που οι δαιμονισμένοι δεν αντέχουν να βλέπουν ή να ακούν.

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τους ντελάληδες της Αριστεροφροσύνης στην Ελλάδα. Αν κάνεις το λάθος και τους εκστομίσεις φράσεις όπως «ιδιωτικό» (ξου ξου), «ανταγωνιστικότητα» (ί ί ί ίιιί) ή «αξιολόγηση» (λιποθυμία α λα Ζουμπουλία) τους βλέπεις να πρασινίζουν από το κακό τους, να βγαίνουν αφροί από το στόμα τους, να παθαίνουν κρίσεις επιληψίας και παρατεταμένης υστερίας. Αν μάλιστα είναι και πασόκος όποιος τολμήσει να τους πει αυτές τις βαριές κουβέντες τότε μπορεί να τους δεις να κατέβουν τις σκάλες με πόδια και χέρια γυρισμένοι ανάποδα (σκηνή που μόνο στην τελευταία version του Εξορκιστή με τα Director’s Cut παίχτηκε καθώς θεωρήθηκε πολύ τρομακτική στην original έκδοση).

Εντάξει, η Μαριέττα είναι δυστροπική κι έχει ένα ύφος παλιάς δασκάλας του ’60. Δεν έχει καταλάβει ότι με μαύρο δερμάτινο παλτό, μαύρα γυαλιά και μαύρα δερμάτινα γάντια, της λείπει μόνο μυστάκιον και μαστίγιο για να ολοκληρώσει την αισθητική μεταμφίεση για το πάρτυ των νοσταλγών. Αδικεί τον εαυτό της, δεν έχει πολιτική ευλυγισία και χάνει τις εντυπώσεις.

Έπειτα, κάθε νέος ονειρεύεται τους Μάηδες και τα Πολυτεχνεία της γενιάς του. Και κάνει χαβαλέ νομίζοντας ότι αμφισβητεί το «σύστημα». Και μια μερίδα επαγγελματιών συμμάχων των επαναστατημένων νέων είναι πάντα έτοιμη να καπελώσει τον αυθορμητισμό της εξέγερσης.

Ως εδώ όμως, παραπήγε το αστείο, το κόστος παραείναι μεγάλο. Αμφισβήτηση είναι να αμφισβητείς δομές και νοοτροπίες και να κάτσεις σοβαρά να συζητήσεις και ν’ αποφασίσεις για το ζητούμενο της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Η παιδεία μας ναυαγεί και τα πανεπιστήμια μας τα ζηλεύουν μόνο τα πανεπιστήμια της Μποτσουάνα. Υπερβολή, ναι, αλλά υπάρχει κάποιος να πει ότι με το υφιστάμενο πλαίσιο πάμε καλά στην παιδεία; Οι πιο πολλές σχολές δεν είναι πανεπιστημιακές σχολές, είναι καφενεία. Τα ελληνικά πανεπιστήμια βρίσκονται σε απαξίωση και παράγουν ανεργία. Υπάρχει μια αντικειμενική και οφθαλμοφανής αναντιστοιχία ανάμεσα στα προϊόντα της ανώτατης εκπαίδευσης και στις απαιτήσεις της κοινωνίας. Και η περίφημη σύνδεση της εκπαίδευσης με την αγορά νοείται στην Ελλάδα ως συντήρηση κάποιας τοπικής αγοράς από μερικούς δυστυχείς φοιτητές ανύπαρκτων εκπαιδευτικών αντικειμένων σε κάποια επαρχιακή πόλη.

Θα περίμενες να αντιδράσουν πολλοί σ’ αυτήν την κατηφόρα. Πρώτα, η κοινωνία, γιατί τα χρήματα που δίνει για τη «δημόσια δωρεάν παιδεία» πάνε στράφι. Ο Έλληνας φορολογούμενος χρηματοδοτεί την επίφαση μιας μόρφωσης που απέχει πολύ από τις ανάγκες της εποχής μας. Έπειτα, η περιβόητη κάστα της πανεπιστημιακής κοινότητας, μιας και τα πτυχία είναι χαρτιά χωρίς νόημα και το επάγγελμα του καθηγητή χάνει ολοένα το όποιο κύρος του.

Αλλά αντί γι’ αυτό έχουμε μονίμως μια κόντρα με στόχο να μην αλλάξει τίποτα. Ζούμε το πρώτο φοιτητικό κίνημα από καταβολής φοιτητικών κινημάτων το οποίο αγωνίζεται όχι για να αλλάξει κάτι, αλλά για να μην αλλάξει τίποτα. Οι νέοι θέλουν να περνούν όλοι και εύκολα στο πανεπιστήμιο και μετά αντίστοιχα εύκολα, γρήγορα και χωρίς καμιά εξειδίκευση να τελειώσουν τις σπουδές και να βρουν άμεσα μια καλή δουλειά για να βολευτούν δουλεύοντας λίγο. Για στάσου. Ποια σοβαρή επιχείρηση θα ανοίξει τα ταμεία της για να προσφέρει θέση και καλό μισθό σε κάποιον με γενικές γνώσεις και πτυχίο αποκτημένο από το κυλικείο της σχολής του; Πόσους μαλάκες ψάχνουμε οι νέοι; Το μόνο που μας σώζει είναι ότι η έννοια σοβαρή επιχείρηση σπάνια συναντάται στην Ελλάδα.

Και οι καθηγητές με τη σειρά τους δεν πρέπει να κρίνονται; Άιντε, βολέψαμε τον κώλο μας σε μια καρέκλα και δεν τον κουνάμε ούτε για χέσιμο; Γιατί όλοι να κρίνονται στη δουλειά τους και αυτοί όχι; Μόνιμοι κι αυτοί στην αιωνιότητα; Δεν είναι ντροπή για τον πανεπιστημιακό που πρέπει να διδάσκει ήθος και αξιοκρατία να βολεύεται στη σιέστα κάτω από το σομπρέρο του δημοσίου υπαλλήλου;

Υπάρχει δημοκρατία χωρίς αξιοκρατία, αξιολόγηση και λογοδοσία για το που σπαταλούνται τα χρήματα που πληρώνουμε όλοι; Ή μήπως υπάρχει ένας μυστήριος ισοπεδωτικός σοσιαλφασισμός με αριστερές και κοινωνικές προφάσεις, που μόνο σκοπό έχουν να μας υπνωτίσουν όλους και κάποιοι να συνεχίσουν ανενόχλητοι να τρώνε τα λεφτά μας;

Ναι, το δημόσιο πανεπιστήμιο (η δημόσια παιδεία γενικότερα) πρέπει να είναι ακρογωνιαίος λίθος ενός δημοκρατικού κράτους. Τη δημόσια παιδεία πρέπει να την στηρίξουμε με περισσότερα κονδύλια και να την κάνουμε ανταγωνιστικότερη αξιολογώντας την, αλλάζοντας ό,τι αποφασίσουμε μετά από διάλογο πως δε μας αρέσει. Απλά πράγματα. Η πολιτεία να τα κάνει καλύτερα τα δημόσια πανεπιστήμια, γι’ αυτό ψηφίζουμε κυβερνήσεις και πληρώνουμε φόρους.

Όμως, άλλο αυτό και άλλο τα μη κρατικά ή ιδιωτικά πανεπιστήμια. Είναι σχεδόν 2007, γύρω μας υπάρχει ένας παγκοσμιοποιημένος κόσμος γεμάτος ελευθερία επιλογών και μόνο σε κοινωνίες τύπου Ταλιμπάν νοείται συνταγματική απαγόρευση όπως το άρθρο 16. Ας μην παραμυθιαζόμαστε. Όποιος δεν περάσει σήμερα στο κρατικό ελληνικό πανεπιστήμιο και θέλει να σπουδάσει ή θα πάει στα Deree, στα DEI ή σε κάποιο ΙΕΚ αμφιβόλου αξίας, ή θα πάει στην Αγγλία, την Ιταλία ή τη Βουλγαρία ξεζουμίζοντας τον ιδρώτα του μπαμπά του. Εκτός αν Παπαρήγα και Αλαβάνος προτείνουν να κλείσουμε και τα σύνορα και να τουφεκίζουμε όποιον Έλληνα νέο προσπαθήσει να διαφύγει για να σπουδάσει στους «καπιταλιστές».

Όσοι στηρίζουν σήμερα την αποκλειστικότητα της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης ή είναι αφελείς ή βολεμένοι και μας λένε παραμύθια για να αφήσουν την κατάσταση όπως είναι. Να μην αλλάξει τίποτα σε έναν τόπο όπου όλοι διεκδικούν να έχουν δικαιώματα και καμιά υποχρέωση, αφού κάποιο κράτος πρέπει να αναλαμβάνει τη ζωή τους όλη. Να μη γίνουν μη κρατικά πανεπιστήμια όχι για να γίνουν καλύτερα τα δημόσια, αλλά για να μην υπάρξουν πανεπιστήμια καλύτερα από τα δικά τους. Κι ας τα έχουν κάνει σκατά τα δημόσια, να μην προσπαθήσουμε να τα βελτιώσουμε, γιατί σε καλύτερα πανεπιστήμια αυτοί πιθανόν να μη χωράνε.

Λυπάμαι, αλλά έχουμε μετατραπεί σε μια βαθύτατα συντηρητική, σχεδόν ακίνητη, κλειστή και αγκυλωμένη κοινωνία με φόβο, υστερία και αντίδραση κόντρα σε καθετί που προσπαθεί έστω να αλλάξει κάτι, να το βελτιώσει. Κι ας κλαιγόμαστε διαρκώς πως με τίποτα δεν είμαστε ικανοποιημένοι, πως τίποτα δε μας αρέσει.

Η κατάσταση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση πρέπει ν’ αλλάξει χωρίς καθυστέρηση. Γιατί τη σημερινή κατάντια την πληρώνουν πρώτιστα οι κοινωνικά ασθενέστεροι. Το πανεπιστήμιο ήταν παραδοσιακά η πόρτα των λαϊκότερων στρωμάτων σε ένα καλύτερο μέλλον. Οι άνθρωποι σπούδαζαν για να προκόψουν και αυτό οι φτωχότεροι το έχουν περισσότερη ανάγκη από τους άλλους. Οι άλλοι μπορούν να στείλουν τα παιδιά τους σε όποια πανεπιστήμια της οικουμένης γουστάρουν, αλλά και αυτούς γιατί να μην προσπαθήσουμε να τους κρατήσουμε στην Ελλάδα και να τους οδηγήσουμε σε αναγκαστικό εξωστρακισμό;

Κρατικά και μη κρατικά, τα πανεπιστήμια πρέπει να προσαρμοστούν στις ανάγκες και στις απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας, να γίνουν ανταγωνιστικά και αποτελεσματικά, κι αυτό για να διασφαλίσουν τις προϋποθέσεις κοινωνικής προκοπής και στο τελευταίο παιδί του τελευταίου πολίτη αυτής της χώρας.

Κι ας χαλάσουμε τη ζαχαρένια και τις αρπαχτές όσων φωνάζουν ότι βλέπουν γύρω τους παντού μπαμπούλες…

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

epitelous enas paspitis(estw prwhn) pou leei ta pragmata me to onoma tous...xwris na skeftetai th tampela toy deksioy pou theloun na foresoun sthn pasp oi aristeroulides...to pe kai o proedros allwste...to artro 16 thesmothetithike apo kubernhsh deksias gia na elenxei plhrws to panepisthmio...an loipon de theloume ta panepistimia mas magazakia...as dextoume thn anathewrhsh!as thn thewrhsoume epibeblhmenh!

Ανώνυμος είπε...

Christo,
oi apopseis sou opos panta einai tekmiriomenes kai se genikes grammes sostes!alla...
H katastasi stin elliniki triovathmia ekpaidefsi einai tetoia simera oste to dimosio panepistimio vouliazei kathimerina stin kinoumeni ammo ton simferonton ton kathigiton, tis aniparxias kratikou elegxou ton oikonomikon tou, tis ypoxrimatodotisis kai fysika tou volematos tis monimotitas!
Se afto to perivallon i monadiki lysi provallei sxedon aftonoita: AXIOLOGISI!
Otan o thesmos aftos efarmostei kai logodotisei to panepistimio stin koinonia mas, me kostos gia to idio kai tous leitourgous tou, o dromos gia ta mi kratika tha nai anoixtos!
Simera omos kaka ta psemata, einai san na vazoume s'enan agona dromou ena simvatiko i.x. ki ena monothesio formula 1!
Se olo ton politismeno kosmo to kratos exasfalizei epiloges gia tous polites tou.Alla..tou exasfalizei epiloges paromias axias, anexartita apo to eisodima tou.
Dystyxos stin metasimitiki ellada to kratos den exei kataferei na prosferi ston politi mia tetoia dimosia pedia pou na mporei esto na pexei to rolo tou simvatikou i.x.....

la4ky είπε...

Αυτή τη στιγμή δεν θα μπω στη διαδικασία να αναπτύξω εκείνα τα επιχειρήματα τα οποία οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στη σύνθεση της γνώμης που θα εκφράσω παρακάτω...

ΝΑΙ στην αναδιάταξη του άρθρου 16.

και όποιος ξέρει να εξεγείρεται και να συμμετέχει σε πορείες καλό θα ήταν πριν από αυτό να κάνει μια μελέτη με θεματικό άξονα τη διάρθρωση του ελληνικού πανεπιστημίου - της 3βάθμιας εκπαίδευσης, να αναδείξει τις προβληματικές περιοχές που προκύπτουν και με γνόμωνα αυτές και εργαλείο τις γνώσεις που του παρέχει το πανεπιστημίο από το οποίο είναι τόοοοοοοσο ευχαριστημένος να αντιπροτείνει ΛΥΣΕΙΣ.

φιλούθκια:)

Ανώνυμος είπε...

perimenoume me agwnia to epomeno keimeno sou...giati argeis?

Ανώνυμος είπε...

μπράβο σου.
Τα λές πολύ συγκροτημένα και όμορφα.

Στην προ-τελευταία σου παράγραφο, θα πρόσθετα στο τέλος
...όπως τα νηπιαγωγεία, τα δημοτικά, τα γυμνάσια και τα λύκεια.
:)

m13

(αφήνω ανώνυμα κόμεντ, γιατί το beta έχει σαν επιλογή το blogger display name μου και είναι το πραγματικό μου όνομα :/)

Ανώνυμος είπε...

Kapoios apofasises na se kanei diashmo pera twn oriwn tou dikou sou blog...

www.mmethes.blogspot.com